De liturgie gaat door – kerk-zijn in tijden van corona
De liturgie gaat door. Hoe dan ook. Zo reageren predikanten op de richtlijnen van de overheid dat bijeenkomsten – en dus ook kerkdiensten – met meer dan 100 mensen worden afgelast.
Zondag 15 maart 2020 staat Psalm 25 op het leesrooster. “Ik houd mijn ogen gericht op de Heer, hij bevrijdt mijn voeten uit het net.” Over deze tekst gaat de korte meditatie van ds. René de Reuver vanuit de kapel van de dienstenorganisatie die de EO zondag 15 maart op NPO2 om 9.20 uur uitzendt.
Op GrootNieuwsRadio verzorgt ds. Ron van der Spoel om 10.00 uur een live kerkdienst. Daarnaast verzorgt ds. Otto Grevink (Tilburg) een heuse online coronaviering. Die is vanaf 9.30 uur te volgen via https://coronaviering.nl/.
Een groot aantal gemeenten kiest ervoor om de kerkdienst zonder kerkgangers door te laten gaan. De diensten worden vervolgens via een livestream of kerkomroep uitgezonden.
In andere plaatsen wordt een pastorale telefooncirkel opgezet voor mensen die thuis zitten en behoefte hebben aan pastoraal contact. Verder is er de suggestie om in eigen kring op te letten op wie er in de buurt nu wat minder de deur uitgaat. Een kaartje, een appje, telefoontje of wat boodschappen doen geeft steun.
Gods Geest vindt altijd wegen
ds René de Reuver
,,Het coronavirus raakt ons kerk-zijn in het hart”, aldus ds René de Reuver, scriba generale synode. Hij is ontroerd over de initiatieven die gemeenten ontwikkelen om de komende weken toch vorm te geven aan kerk-zijn. Gods Geest vindt altijd wegen…
,,Het zijn vreemde tijden. Het coronavirus krijgt steeds meer grip op onze samenleving. Grote bijeenkomsten zijn afgelast, velen zitten in quarantaine. Dit alles om het virus zoveel mogelijk in te dammen.
Ook als kerkgemeenschap treft dit ons. Nog nooit heb ik meegemaakt dat de overheid oproept om geen bijeenkomsten – en dus ook kerkdiensten – meer te beleggen met meer dan 100 kerkgangers. En dat we als kerk hier gehoor aan geven. Met als gevolg dat deuren van veel lokale kerken zondag gesloten blijven. Bovendien zullen ouderen en zieken veel minder bezocht worden. Al is het maar om elkaar niet te besmetten.
Deze dingen raken ons kerkzijn in het hart. De kerkdienst is de plek waar de lofzang gaande gehouden wordt en naar elkaar omzien is wezenlijk voor de kerk. Gelukkig betekenen de beperkende maatregelen niet dat we met elkaar geen kerk kunnen zijn. Het is verrassend hoeveel creatieve er al zijn opgeborreld.
Al deze initiatieven ontroeren mij. Ze illustreren hoe het gemeente-zijn ons ter harte gaat. Naast alle zorg en onzekerheid over het virus zien we hoe Gods Geest altijd wel weer wegen vindt waarlangs onze voet kan gaan (psalm 25). Bij deze tekst sta ik zondag stil in mijn meditatie (zondag 15 maart, NPO2, 9.20 uur).
Hoe bijzonder dit alles ook, toch hoop ik van harte dat het coronavirus snel wordt ingedamd zodat het gewone leven weer z’n gang kan nemen en we elkaar, ook in de kerk, weer kunnen ontmoeten.
De komende Veertigdagentijd zullen we veel meer tijd thuis doorbrengen. Voor sommigen zal het leven extra stil, voor anderen veel rustiger zijn. Dit alles maakt deze Veertigdagentijd wel heel bijzonder. Laten we van de gelegenheid te baat grijpen om meer tijd te nemen voor bezinning en gebed. Naar het woord van Jezus is onze binnenkamer daar zeer geschikt voor.”
Mijn ogen zijn gevestigd
op God, of Hij mij redt.
Mijn hart, hoezeer onrustig,
heb ik op Hem gezet.
Kan ik de nacht verduren,
waarin Gij verre zijt?
Gij zult mijn voeten sturen
in ’t duister van de tijd.
Mijn ogen zijn gevestigd
op God, of Hij mij redt.
Mijn hart, hoezeer onrustig,
heb ik op Hem gezet.
Kan ik de nacht verduren,
waarin Gij verre zijt?
Gij zult mijn voeten sturen
in ’t duister van de tijd.
(Liedboek 25a. Tekst Willem Barnard, bij Psalm 25)
Bron: protestantsekerk.nl