door Margreeth Ernens

MIDDELBURG – ,,Laten we elkaar als kerken vooral opzoeken en leren kennen. Het is zó belangrijk dat we elkaar vinden, zeker nu. Laten we kijken wat ons als buren verbindt, terwijl we onze eigen kleur behouden.’’ Het moge duidelijk zijn dat Ria Mangnus een groot voorstander is van oecumene en samenwerking een warm hart toedraagt.

Pastor Ria Mangnus

Ria Mangnus is sinds 10 jaar werkzaam als pastoraal werkster voor de Heilige Maria Parochie Walcheren en de H.  Pater Damiaan Parochie op de Bevelanden (samen sinds 2013 het samenwerkingsverband  Boven de Schelde genoemd). ,,Als er bijvoorbeeld Vredesvieringen zijn, of de Week van de Eenheid, dan vieren we dat als kerken ook echt samen, in Vlissingen of Middelburg. Als de protestantse Jacobskerk in Vlissingen gastheer is, dan sluiten wij de katholieke kerk. Geloof in Zeeland is wat dat betreft een prachtig initiatief en het is prettig om er zo in te kunnen stappen.’’ In de oecumenische viering van Geloof in Zeeland van 6 december vanuit de katholieke Willibrorduskerk in Zierikzee gaat Ria samen voor met ds Jan van Langevelde uit Zierikzee.

De pastor begon haar werkzame leven als welzijnswerker/pedagogisch werker voor gezinnen met een verstandelijk beperkt kind. In haar huidige werk heeft ze, naast catechese en liturgie, ook het ouderenpastoraat onder haar hoede. ,,Mensen thuis bezoeken en gesprekken voeren is heel vertrouwd, dat heb ik wel meegenomen vanuit mijn eerdere (ambulante) werk. Het is vooral goed luisteren, goed kijken wat er aan de hand is. Het in vertrouwdheid elkaar in thuissituaties ontmoeten, en me daar inleven. Maar het is wel heel anders dan welzijnswerk. In het parochiepastoraat mag er nabijheid in geloof zijn’’

Zoeken naar mogelijkheden

De coronacrisis gooide op veel vlakken ook voor Ria roet in het eten. ,,De coronacrisis heeft mij, zoals iedere burger, natuurlijk ook geraakt, maar niet erg beperkt. Ik ben gelukkig gezond gebleven, een grote zegen. Qua werk gaat het dus goed. Veel parochianen vonden de eerste golf een hele zware moeilijke tijd. En nu natuurlijk de tweede golf ook. Voor mij als pastor valt het niet mee om contacten te onderhouden. Het blijft zoeken naar mogelijkheden. Je kunt bellen natuurlijk, maar dat gaat dan weer moeilijk als iemand slechthorend is. Kaartjes sturen doe ik ook. Huisbezoeken mochten in maart helemaal niet, gelukkig zijn de regels nu wat soepeler. Dus ga ik nu mondjesmaat naar mensen thuis als ze dat willen. De tehuizen voeren weer een ander beleid, daar mogen we nog niet bezoeken. En er zijn daar nog steeds geen vieringen jammer genoeg. Dat is heel zwaar met Kerst in het vooruitzicht.’’

Sinds 7 juni Ria gaat  weer voor  in reguliere vieringen in haar parochie. Vanaf half maart tot die tijd waren de katholieke kerken op Walcheren  en ook enkele kerken in de Damiaanparochie wel geopend voor stil gebed. ,,Het mooie daarvan was, dat daar dan ook mensen van andere kerkgenootschappen kwamen.’’ De parochianen kunnen zondags een dienst volgen via KRO RKK, maar er zijn ook eigen online vieringen via Kerktv. Vanuit Goes is er livestreaming die overal gevolgd kan worden. ,,Alle bekende maatregelen als maximaal 30 kerkgangers, handen ontsmetten en 1,5 meter afstand, voeren we uit en bij de communie wordt gebruik gemaakt van een scherm en een pincet om de hostie te geven.’’ De parochie volgt daarin nauwgezet het beleid van de Nederlandse bisschoppen. ,,We spreken dat af voor ieders veiligheid, dat doe je voor elkaar. Het begrip overheerst gelukkig bij iedereen.’’

Terughoudendheid

Ria Mangnus tijdens de opnames voor Geloof in Zeeland in Zierikzee.

,,We merken dat er veel terughoudendheid is bij oudere parochianen om naar de mis te komen. Dat gaat niet zomaar, ze moeten zich aanmelden, mondkapjes op, handen ontsmetten, en in de kerk mag zelfs de kachel tijdens de viering niet aan. Mensen zeggen dan al gauw: ik kijk wel thuis op de computer of naar tv.’’ Aan de andere kant ziet Ria ook veel nieuwe dingen ontstaan zoals het opsplitsen van koren, de leden gaan dan in kleine groepjes zingen. Ook de saamhorigheid onder vrijwilligers noemt ze opvallend. ,,Het is de verbondenheid die je voelt.’’

Voor de parochies Boven de Schelde duurde het een tijdje eer was uitgevogeld wat nu eigenlijk wél kon en mocht. De pastores worden daarbij geïnspireerd door de creativiteit die veel vrijwilligers aan de dag leggen. Omdat er geen vieringen en bezoeken mogen in zorgcentrum Ter Reede in Vlissingen is de werkgroep attenties gaat bezorgen bij de bewoners. Zo werd met Palmpasen een palmtakje met een mooie kaart, waarop een gebed stond, rondgebracht. Dat rondbrengen is gecontinueerd met Pinksteren. De werkgroep is nu bezig om kaarten te maken voor Kerst.

Kinderen

De pastor heeft ook geleerd van de eerste coronagolf. ,,Er had meer aandacht moeten zijn voor de kinderen. We zijn er nu beter op voorbereid. Zo hebben we deze week opnames gemaakt van Adventsvieringen voor kinderen. Die zijn dus buiten de reguliere vieringen om.’’ Kapelaan Jochem van Veldhoven uit Terneuzen is betrokken is bij het jongerenpastoraat van Boven de Schelde. ,,We weten elkaar gelukkig goed te vinden.’’

Met enige zorg kijkt Ria uit naar de Kerstvieringen. ,,Wat doen we met de mensen die alleen met Kerst naar de kerk komen. Moeten we hen teleurstellen als ze zich niet hebben opgegeven en het maximum aantal van dertig kerkgangers is bereikt. Hoe lastig gaat dat worden, mensen zullen misschien boos worden. Dat is wel erg spijtig. Maar we houden vast aan de maatregelen. Daarom zoeken we naar extra mogelijkheden. Zo is er in Goes aan het begin van de kerstmiddag een kinderviering voor jonge gezinnen. Na de vereiste pauzeduur kan er dan aan het eind van de dag een reguliere viering zijn.’’ Volgens Ria komen mensen niet heel erg in verzet tegen de maatregelen. ,,Het is heel belangrijk om hierover zo goed mogelijk te communiceren via nieuwsbrieven, zodat men het begrijpt.’’

Personalia

Ria Mangnus, geboren in 1960 in Hulst, woont in Middelburg. Na haar opleiding tot jeugdwelzijnswerker was ze 22 jaar werkzaam bij SPD en later MEE Zeeland. In die tijd studeerde ze tevens theologie aan de universiteit van Tilburg en volgde zij het toeleidingsprogramma voor pastorale beroepskrachten in het bisdom van Breda. Naast zingen in een koor (,,Helaas is dat moeilijk in coronatijd’’) houdt ze van lezen, wandelen en fietsen. ,,Ik ben graag buiten, gelukkig hebben we hier op Walcheren veel ruimte en daarmee vrijheid als je dat met de Randstad vergelijkt.’’