door Margreeth Ernens

VLISSINGEN – ,,Dank voor uw vertrouwen, daarom kon ik mijn werk doen als predikant. U liet mij toe, in donkere dagen, in zware dagen en ook in vrolijke dagen. U gaf mij ook iets. Ik mocht iets ontvangen van u, vertrouwen en iets van uzelf. Dat heeft mij ook gevormd en opgebouwd.’’ Zo nam ds Pim Steenbergen zondag 12 september 2021 afscheid van zijn gemeente tijdens een drukbezochte dienst in de Sint Jacobskerk in Vlissingen.

Pim Steenbergen (Voorburg, 9 november 1953) studeerde aanvankelijk pedagogiek, maar stapte over op theologie. Hij werkte verschillende jaren als godsdienstleraar in het middelbaar onderwijs, en wilde daarnaast promoveren. Door de contacten die hij en zijn gezin hadden met de kerkgemeenschap in Nijmegen (aanvankelijk waren zij totaal niet kerks), vond hij het zinvoller om met mensen te werken dan in de boeken te duiken. Hij volgde dan ook de kerkelijke opleiding om predikant te worden en werd in 2001 bevestigd als predikant van Biggekerke.

Daar maakte hij het samensmeltingsproces met Meliskerke van nabij mee. ,,Dat kwam allemaal van onderaf, heel mooi.’’ Eind 2006 gingen Biggekerke en Meliskerke officieel samen verder als Protestantse gemeente. In juni 2011 verbond ds Steenbergen zich als predikant aan de Protestantse gemeente Vlissingen, die toen nog verschillende wijkgemeenten kende. Inmiddels is dat teruggebracht tot één Protestantse gemeente, die kerkt in de Sint Jacobskerk.

Zinvol werk

Toga uit, tijd voor bedankjes en cadeautjes.

,,Ik ben heel tevreden dat ik gekozen heb voor het werk van gemeentepredikant, Ik heb het gevoel dat ik zinvol werk heb kunnen verrichten. De pastorale contacten waarbij je diep bij mensen betrokken bent, hebben mij veel gebracht, maar ook het voorgaan in diensten. In een goede preek gebeurt iets wat boven de predikant uitstijgt, dat voel je, dat kun je niet vatten. Het mysterie, het transcendente, dat wat ons overstijgt, daar zijn we kerk voor om dat te voelen en te ervaren. Als predikant ontvang je veel, de gemeente geeft jou het vertrouwen waardoor je met mensen verweven raakt. Dat is het mooie van gemeentepredikant zijn’’, zo vertelt hij in gemeentekerkblad.

Na de dienst was er een muzikaal intermezzo en sprak kerkenraadsvoorzitter Marianne Kloosterboer de predikant en zijn gezin toe, waarbij zij zijn grote inzet voor vespers en nieuwe vormen van liturgie roemde. ,,We hopen dat u hier later nog eens voorgaat als gastpredikant.’’ Die kans is groot want het echtpaar Steenbergen blijft vooralsnog in Middelburg wonen.

Carel Betram van de Raad van Kerken dankte hem voor zijn enorme inzet als voorzitter en overhandigde hem de laatste paaskaars als cadeau.

Cadeautjes

De drie pastores, ds Wout Alserda, Wilja Grootenboer en Gerda Vreeke, lieten op humoristische wijze, gelardeerd met beelden, hun Keek op de Week van Pim Steenbergen zien, waarna het tijd voor cadeautjes was.

Ouderling Anneloes Stechlich overhandigde de scheidend predikant een groot boek, met daarin teksten, tekeningen en foto’s van vele gemeenteleden.  ,,Het werk van een predikant is vaak onbekend, maar uit dit boek blijkt dat men daar toch goed van op de hoogte is’’, zei ze. Het boek kreeg als titel ‘De zeven werken van ds Pim Steenbergen’, want zeven is het getal van de volheid. Zo wordt ds Steenbergen belicht als leraar, student, pastor, mysticus, verbinder, speler en pelgrim. Verder kreeg de predikant een schilderij van Jeltje Hogenkamp-Janse. Het schilderij (dat hij zelf mocht uitzoeken), is geïnspireerd op het lied ‘Eens komt de grote zomer’.  Vlak voor de coronatijd werd een serie schilderijen rond Dietrich Bonnhoeffer van haar hand, in de Sint Jacobskerk geëxposeerd. Ook kreeg het echtpaar Steenbergen museumjaarkaarten overhandigd, ‘omdat er overal kunst is te zien’.

Ds Steenbergen ging in zijn afscheidspreek in op Mattheus 5: 25-34: ‘Maak je geen zorgen voor de dag van morgen, elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.’ Met verschillende voorbeelden maakte hij duidelijk dat je je niet moet laten overmeesteren door zorgen, maar dat Jezus ons leert om af en toe te stoppen. ,,Alle uitdagingen hoeven we niet helemaal alleen te doen, laten we ons gedragen voelen, gezegend.’’