RACV: ADIEU

HEERLEN – De komst van de nieuwe classes betekent ook afscheid van dominee Sophie Bloemert als Regionaal Adviseur Classicale Vergaderingen (RACV) Zuid-Nederland. Zij nam die functie in 2010 over van dominee Louis Wullschleger. Sophie schreef n.a.v. haar afscheid het volgende verhaal onder de kop ‘RACV ADIEU’:

,,Hoe vaak heb ik in de afgelopen jaren die wonderlijke afkorting uitgelegd? En niet alleen in het Nederlands: Regionaal Adviseur Classicale Vergaderingen Zuid-Nederland: dat is een mond vol. In de toelichting die ik er doorgaans op liet volgen, vertelde ik over adviezen aan bovenplaatselijke kerkbesturen op het terrein van beleid, bestuur, kerkorde en personele bezetting. Bij de vereniging tot de Protestantse Kerk in Nederland per 1 mei 2004 had men het immers goed gedacht een ‘professional’ toe te voegen aan de (vrijwillige) ambtsdragers, die als breed moderamen van de classicale vergaderingen een stevig takenpakket hadden toebedeeld gekregen – ten dienste van de plaatselijke gemeenten.

We zijn 14 jaar verder en inmiddels is het project Kerk2025 ‘’under construction’’.  De beleidsnota ‘’Waar een Woord is is een Weg’’ heeft al veel in beweging gezet, want wie kent niet de term Back to basics? Bij een duidelijke profilering past een goede uitwerking. Het streven is om minder bezig te zijn met besturen, zodat er meer ruimte en tijd komt voor de kern van gelovig leven. Sinds kort zijn schaalvergroting op classicaal niveau, zodat aanzienlijk minder ambtsdragers als bestuurders nodig zijn, en een forse pastorale investering in de nieuwe classes in gang gezet. We leven na 1 mei 2018 en dus zijn er in Zuid-Nederland nog maar twee classes: Delta en Noord-Brabant, Limburg en Reunion Wallonne. En aangezien na de zomer de classispredikanten ook in het zuiden hun intrede zullen doen, wordt het tijd voor de RACV om afscheid te nemen. Want deze functie houdt op te bestaan, per 1 september a.s.

Tijdens de kerkdienst, begin 2011 in Breda, waarin ik aan dit werk werd verbonden, liet ik een wegenkaart zien: van Vaals tot Aardenburg, van Haamstede tot Cuyk: een uitgestrekt, maar prachtig werkgebied lag voor mij: met veel verscheidenheid, maar ook met veel herkenbare ervaringen, zoals krimp en veel kleine gemeenten met steeds minder geld en bestuurskracht. Ik kreeg de gelegenheid om oost en west met elkaar te verbinden en tot samenwerking te brengen, o.a. tijdens de jaarlijkse ontmoetings- en werkdagen in Breda met voor BM-leden relevante thema’s. Ik heb ervan genoten. Dankzij een strakke structurering van mijn agenda, waarin de mensen met wie ik werkte, zich meestal konden voegen, is het gelukt om regelmatig bij alle vergadertafels aan te schuiven, hetzij overdag, hetzij ’s avonds. Via België langs Kruiningen naar Goes en over de Zeelandbrug richting Sirjansland en door de nauwe straatjes van Zierikzee. 6 km Westerscheldetunnel bracht mij naar Terneuzen en Hoek; de avondlijke sneeuwstorm van januari 2017 heugt me nog. Maar ook naar Walcheren, waar ik soms even tijd nam om op de dijk van Zoutelande te genieten van de zee. Een volgende week bracht mij in Brabant. Kerkgebouwen in Almkerk, Breda, Tilburg, Den Bosch, Geldrop, Veldhoven en Oss zijn me vertrouwd geworden, hun kosters met goede zorgen eveneens.

Tweetalig vergaderen met de Walen bracht mij in Dordrecht of Den Haag. Werkoverleg met mijn collega’s betekende maandelijks een vroege treinreis naar Utrecht. Daar moest met regelmaat de stem uit het zuiden klinken, want de RACV is tevens de verbindingsofficier tussen land en regio en omgekeerd.  Af en toe kon ik dicht bij huis terecht: Geleen of Weert zijn relatief snel te bereiken. In de afgelopen 71/2 jaar heb ik tijdens dienstreizen bovendien vele hotels en B&B’s leren kennen; ik ben niet voor niets genius van Booking.com!

Soms was geduld nodig, wanneer er alweer files waren rond Antwerpen of op de A58. Dan kon ik nadenken over situaties in gemeenten, waarover mijn advies werden gevraagd. Veilig aankomen hield wel prioriteit.

Er waren dagen dat ik thuis achter mijn bureau in Heerlen eindeloos notulen doornam, mails over van alles en nog wat beantwoordde en nadacht over wijze raad. Regelmatig hebt u mij kunnen horen en zien om  consideraties op wijzigingen van de kerkorde toe te lichten met PowerPointpresentaties. Ook dat deed ik met plezier, omdat ik geen hekel heb aan kerkrecht, maar vooral omdat het me de kans gaf, kerkenraadsleden uit veel gemeenten direct te ontmoeten. Het was leuk daarbij oude bekenden te treffen.

Mijn dienst aan plaatselijke gemeenten is bedoeld als ‘’tweedelijnszorg’’, niet direct, maar meer op afstand,  niet minder betrokken overigens. In het  begin was dat een beetje wennen, na bijna 25 jaar predikant in een gemeente te zijn geweest. Bovendien kijk je als RACV vooral in de keuken en daar kan het flink aanbranden, op allerlei manieren. Kleine conflicten kunnen worden tot uitslaande branden, zodat visitatoren ingeschakeld moeten worden. Financiële perikelen vragen om inzet van de CCBB (voorheen RCBB) en bij moeilijkheden tussen predikanten en kerkenraden kan de beste oplossing uiteindelijk zijn om uit elkaar te gaan. Dit en nog veel meer is op mijn bord gekomen, want kerkelijke gemeenten is immers niets menselijks vreemd. Steeds heb ik het wezenlijk gevonden om dit werk als predikant te doen. Ik heb dan weliswaar geen eigen gemeente meer, maar het samenwerken met ambtsdragers en andere gemeenteleden heeft net zo goed een pastoraal karakter. En we hebben samen gebeden; soms liep een opening uit omdat we in gesprek raakten over een Bijbelgedeelte, maar dat bleek gaandeweg de vergadering welbestede tijd. We deelden zorgen, maar ook vreugden om gemeenten en bemoedigden elkaar bij een volgende kop koffie. En soms ging ik mee met BM-leden op bezoek naar  een kerkenraad om ons goed een beeld te kunnen vormen van de situatie, waarover een beslissing moest vallen.

Tenslotte: omdat classes in het zuiden regelmatig contact met de bisschoppen van Den Bosch, Breda en Roermond onderhouden, heb ik de oecumene in mijn werk kunnen integreren. Een mooi voorbeeld daarvan is de oecumenische werkgroep in het jaar van de Barmhartigheid.

En nu ben ik bezig met afronden: een wonderlijk en noodzakelijk gebeuren. Het is mooi geweest – met dank aan velen! In de zomer kunnen de nieuw samengestelde BM’s in het zuiden nog bij mij terecht, zodat het transitieproces tot een goed einde kan worden gebracht. In de loop van september zal ds. Marco Luijk als classispredikant worden verbonden aan de classis in het zuidoosten en ds. Arie van der Maas aan de classis Delta.

Daaraan vooraf gaat het afscheid van de RACV.  Ik zie uit naar onze ontmoeting om dat wat we in de loop van de tijd in Zuid-Nederland hebben beleefd, gezamenlijk te kunnen afsluiten.  Op zondagmiddag 2 september a.s.  bent u welkom in de Grote Kerk van Breda, waar om 15 uur de afscheidsviering zal beginnen. De kerk is vanaf 14 uur open; koffie en thee staan dan voor u klaar. Voor de laatste keer worden Zeeuwse bolussen, Bossche bollen en Limburgse vlaai als teken van saamhorigheid geserveerd! Na de dienst is er gelegenheid elkaar persoonlijk te groeten.

In de loop van juli zullen de officiële uitnodigingen worden verzonden. Nu alvast zeg ik: tot ziens!”

Ds. Sophie Bloemert
Heerlen, 5 juni 2018