Column: Roomse heerlijkheden

De institutionele kerk verkeert in verval. We worden teruggeworpen op essentiële vragen. Hoe begon de kerk ook al weer? (samenkomsten in huizen en bij graven van martelaren). Kun je geloven zonder kerkdiensten te bezoeken?

Ik denk mee wanneer deze vragen worden gesteld. Maar soms kan ik hartstochtelijk terugverlangen naar de tijd waarin  het christendom de leidende factor was in de cultuur. Aan de andere kant weet ik dat we in een tijd leven waarin het heel duidelijk op kiezen aankomt. En dan bedoel ik antwoord geven op basale vraag wat het geloof in Jezus Christus voor je betekent.

Te midden van alle discussie over de toekomst van de kerk kan ik, en velen doen dat met mij, nu en dan hartstochtelijk terugverlangen naar hoe het was. Natuurlijk is het bedenkelijk wanneer de kerk uitgroeit tot een machtsinstituut, waarin de heilsboodschap op het tweede plan kan geraken. Dat neemt niet weg dat de slinkende presentie van de kerk pijn doet.

Wanneer ik ’s avonds laat iets moois wil horen (en zien) kom ik via Youtube vaak terecht op de vespers in de Parijse Notre Dame. Hoewel bevindelijk protestants opgevoed, boeide de als verfoeilijke afgeschilderde roomse godsdienst mij al vroeg.  Dat kwam denk ik omdat ik een leesgierig jongetje was. Ik raakte bij voorbeeld geboeid door wat er geschreven werd over bisschop Beckers. Hij overleed toen ik een schooljongetje was. De Latijnse zangen bekoorden mij evenzeer,  ook al begreep ik er geen woord van.

Vele jaren later vind ik na drukke dagen rust bij de korte vieringen in de grootste kerk van de Franse hoofdstad. Bij zulke ervaringen dringt zich bij mij de vraag op waarom je in protestantse kerken doordeweeks niet of amper terecht voor momenten van bezinning. Ja ik ga wel eens naar de het Coventry gebed, vrijdagmiddag in de Lange Jan in Middelburg. Dat is weldadig, maar op andere dagen heb je zulke gelegenheden niet. Wellicht dat het Stadsklooster daar op termijn verbetering in brengt met bezinningsmomenten in de Engelse Kerk, ook in Middelburg.

Maar zover is het nog niet. Voorlopig laaf ik me aan de roomse heerlijkheden uit  Parijs.

Wim Staat