door classisvoorzitter ds Marjo Wisse (Nieuwsbrief januari 2025)

Ds Marjo Wisse.

‘Nee hoor, dat geloven we wel’, zei mijn goede vriend wanneer een gastpredikant vroeg of het gebruikelijk was in zijn gemeente om iedere zondag in de eredienst een geloofsbelijdenis te spreken of te zingen. Hij zei dat om te provoceren. Soms kreeg hij dan een stroom van verontwaardiging over zich heen. Dat liet hij minzaam gebeuren. Andere keren, en daar was hij eigenlijk op uit, ontspon zich een gesprek over hoe in de liturgie en het dagelijkse leven het geloof van de gemeenschap gearticuleerd en geactualiseerd kan worden. Dat kan in de oude woorden van de bekende geloofsbelijdenissen, maar het kan ook op andere manieren. Ook in liederen, gebeden en diaconale inzet getuigt een gemeenschap van het geloof dat haar bezielt.

Dit jaar 2025 is het 1700 jaar geleden dat het concilie van Nicea werd gehouden. Dit concilie was de eerste kerkvergadering waarop gelovigen uit de toen bekende wereld samenkwamen. Wanneer ik me probeer in te denken wat een onderneming dat in die tijd moet zijn geweest, ben ik diep onder de indruk van de inzet van de deelnemers aan de concilies in de jonge kerk. Met de luiheid die mij zo ontsiert, zucht en steun ik wanneer ik een paar uur in de auto moet zitten om deel te nemen aan een vergadering of bespreking verderop in het land. In de jonge kerk betekende deelname aan een concilie lange tijd van huis zijn en de nodige ongemakken onderweg. De mensen waren enorm gemotiveerd om woorden te zoeken voor het geloof dat hen bezielde. Dat deden ze om tegenover anderen die hun geloof niet deelden rekenschap te geven. Dat deden ze ook om tegenover elkaar uit te drukken wat hen met elkaar verbond. De teksten waarin de concilievaders (na ampel overleg) hun geloof onder woorden brachten, vergezellen de kerk al eeuwenlang en verbinden gelovigen wereldwijd met elkaar.

Diversiteit

In de classisvergadering van januari heeft onze classispredikant Arie van der Maas een overzicht gegeven van leven en geloven in de classis Delta. Hij wees onder andere op de diversiteit in onze classis: diversiteit tussen verschillende gemeenten, maar ook diversiteit binnen de lokale gemeenten. Deze diversiteit kan een bron van inspiratie zijn, maar kan ook polariserend werken en conflicten veroorzaken. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon, want ook die oude belijdenisgeschriften zijn ontstaan vanuit de behoefte om in de veelkleurigheid de verbinding met elkaar te zoeken en de eenheid onder woorden te brengen.

Het gesprek zoeken

Het zou mooi zijn wanneer de herdenking van 17 eeuwen concilie van Nicea gelovigen ter plaatse en wereldwijd, en ook in onze classis, zou bewegen om met elkaar het gesprek te zoeken over de eenheid die ons, naar wij geloven, in Christus is gegeven. In de loop van de kerkgeschiedenis zijn de belijdenissen wel gebruikt als een theologische meetlat waaraan elkaars rechtzinnigheid werd getoetst. Vruchtbaarder is het om met elkaar vanuit onze veelkleurigheid op zoek te gaan naar wat mensen heeft bewogen om zo hun geloof onder woorden te brengen. En vervolgens met elkaar te spreken over wat die stemmen uit het verleden ons in onze dagen kunnen zeggen. Zo zouden die oude teksten zomaar weer een bron van inspiratie en bezieling kunnen zijn.

Op de website van de Raad van Kerken in Nederland is allerlei informatie over het gedenkjaar te vinden, onder andere een brochure van Peter Nissen ‘Zeventien eeuwen concilie van Nicea, Samen beraden, samen geloven, samen vieren’. (Klik hier) Van harte aanbevolen.

DOWNLOAD HIER DE COMPLETE NIEUWSBRIEF JANUARI 2025.