door Jan Meeusen*

GOES – De aanhoudende coronacrisis drukt een zwaar stempel op de gehele samenleving. De maatregelen zijn begrijpelijk, maar de gevolgen ervan zijn schrijnend. Dagelijks worden eenzaamheid, geestelijke nood en verbrokkeling van geloofsgemeenschappen gesignaleerd. Draaiboeken en het crisismodel bieden weinig tot geen houvast, zo is gebleken. Hoe moet het nu verder? Is er hoop? De leden van de GVC (Geestelijke Verzorging bij Calamiteiten) overlegden daarover dinsdag 9 maart 2021  in Goes met de GGD en VRZ.

Door zowel de GGD  als de VRZ worden de draaiboeken en protocollen voor ‘calamiteiten en GRIP‘ voor nu terzijde gelegd. Er blijkt maatwerk nodig te zijn en de ondersteuning en monitoring krijgen een projectmatige uitwerking. Men richt zich hierbij op de burgerlijke gemeenten en het sociaal domein.

Eigen scenario

Dat betekent ook dat de GVC vooralsnog niet wordt opgeroepen door PSHoR. (De kalender voor oefening en training blijft wel van kracht). De GVC-leden hebben op dit moment hun handen vol in hun eigen werkveld van kerkelijk werk en geestelijke verzorging. Het eerdere optimisme van ‘de opgaande lijn na een ramp‘ lijkt de situatie niet meer realistisch voor te stellen. Ook het model van ‘phases of disaster’ blijkt geen houvast te bieden, de coronacrisis heeft een geheel eigen scenario nodig, kwam dinsdag naar voren.

De last en ergernis over de maatregelen wegen voor iedereen steeds zwaarder. Toch blijft men in de kerken creatief en er lijken voorzichtig nieuwe vormen van kerk–zijn te groeien. Er wordt nagedacht over visies op kerk-zijn na de crisis. Maar her en der is kritiek op het regeringsbeleid te horen en de solidariteit met hen die lijden onder corona wordt door de maatregelen belemmerd, zo was de indruk van de deelnemers aan het overleg.

Er is hoop

Dit alles vraagt veel moed en uithoudingsvermogen van pastores en vrijwilligers die smachten naar onbekommerde en vrije praktisering van hun geloof. Maar, zo was de opvatting dinsdag, er is hoop, er valt iets te leren in ‘de woestijn’. Bekende Bijbelteksten, gebeden en liederen komen langzamerhand in een nieuw daglicht te staan. Voor de geestelijk verzorgers in de zorginstellingen zijn de coronamaatregelen zowel belemmerend als een uitdaging. Zij voelen dat de vanzelfsprekendheid van hun werk danig op de proef wordt gesteld, hoewel hun inzet breed wordt gewaardeerd.

Aan het eind van de vergadering was de conclusie dan ook dat, hoewel er weinig houvast is, het geloofsverhaal – op weg naar Pasen – geen gemakkelijke weg belooft, maar wel uitkomst als we blijven vertrouwen, zoals voorzitter Jan Meeusen ook verwoordde in zijn openingsgebed.

*Jan Meeusen is voorzitter van de GVC