door Willem Staat

Na de ondertekening van de beroepingsbrief in de tuin van de pastorie in Kamperland. Van links naar rechts: Ouderling Pieter van Keimpema, Joke van der Veen (vriendin en huisgenoot predikant), Jacolien de Lange en jeugdouderling-kerkrentmeester Bareld Kootstra.

GARIJP – Jacolien de Lange neemt zondag 15 augustus afscheid als predikant van de Protestantse Gemeente Kamperland, waaraan zij zich op 22 maart 2015 verbond. Zij doet twee weken later intrede in de Protestantse gemeente in het dorp dat je in het Fries als Garyp en in het Nederlands als Garijp schrijft. Daarmee keert Jacolien terug naar Friesland, waar zij op 17 augustus 2008 intrede deed in Stavoren, haar eerste gemeente.

Dominee De Lange (7 februari 1982) ging regelmatig voor in de kerken van Nieuw- en Sint Joosland en Ritthem, waaraan schrijver dezes is verbonden.  Wat mij opviel was haar warme spreektrant, de zorgvuldige omgang met de liturgie en de eerbied jegens de Schepper en Verlosser waardoor een dienst een echte eredienst wordt.

De predikant groeide op in Ens (Noodoostpolder), waar haar vader een boerderij had. Het leek logisch dat Jacolien hem zou opvolgen, maar zover kwam het niet. ,,Ik wist als kind al dat ik later vanaf de kansel de mensen zou vertellen van Jezus. Op de middelbare school werd het me duidelijk dat boerderij en preekstoel niet zijn te combineren. Bovendien zou ik door mijn cijfer-blindheid stranden op de weg naar de hogere landbouwschool. Eens vroeg ik in de stal aan mijn vader wat hij er van zou vinden als theologie zou gaan studeren. ‘Als dat jouw weg is, zal ik je er altijd in steunen!’ was zijn antwoord.”

Zoeker en gevondene

Jacolien hield zich in Kamperland naast preken en pastoraat onder meer bezig met jeugdwerk, gesprekskringen en een kerk- en schoolproject.  Op de vraag waar ze het dankbaarst op terugkijkt antwoordt ze: ,,Dat ik met een aantal mensen de weg heb mogen gaan van zoeker naar gevondene. Mensen die voor het eerst of opnieuw een thuis mochten vinden bij God, mensen die na een moeilijke tijd of een periode van afstand zich weer aan de gemeente konden verbinden.”

,,Wat ik heel kostbaar vind, is dat je als predikant dicht bij mensen mag komen in het pastoraat. Zeker rond de levenskruispunten kom je soms tot diep in de levensgeschiedenis van mensen, met alle vreugde en verdriet die daarbij horen. Dat zijn de momenten waarop het op intensief luisteren en voorzichtig verwoorden aankomt – iets dat ik altijd weer tastend probeer – en ik dankbaarheid mag ervaren als dat weerklank vindt. Dat zal bij het afscheid van Kamperland ook het moeilijkst zijn: het loslaten van heel veel contacten met mensen en hun levensverhalen.”

Samenwerken

Friesland en Zeeland tellen relatief veel dorpen. Daar is het vaak moeilijk om de kerkgemeente overeind te houden. Jacolien: ,,Voor Noord- Beveland voorzie ik de noodzaak tot samenwerken. Dat is in de jaren dat ik hier was, eigenlijk te weinig van de grond gekomen. Tegelijkertijd ben ik huiverig voor ‘grote gemeenten’. Juist het belang van kerk op het dorp, zichtbare vier- of ontmoetingsplekken waar de Heer gezocht en geprezen wordt, is in samenwerkingsvisies vaak onderschat. Alleen een kerk die zich van harte op de Heer richt, heeft iets te brengen in haar omgeving. Mijn oude ‘buurdominee’ in Friesland, Wim Beekman, noemde dat: ‘de Godslamp brandende houden op het dorp’. Daar ben ik de waarde steeds meer van gaan zien. En dan is het verrassend, hoeveel mensen onverwacht regelmatig stilletjes naar die Godslamp kijken én erdoor verlicht worden!”

*Wim Beekman, de huidige classispredikant van Friesland, diende in die tijd de kerken van Molkwerum en Warns.