Verslag bijeenkomst Ring Goes ‘Kerk zijn in tijden van corona’, 8 april 2021

Aanwezig zijn ca. 20 ambtsdragers van verschillende kerken op de Bevelanden.

Karin van den Broeke opent de vergadering met een lied van Michiel de Zeeuw. Ze heet iedereen welkom en Theanne leest de namen van de aanwezigen voor. Daarna bespreken we drie stellingen in groepjes:

1. 1. 1. Het is erg moeilijk om in deze tijd betrokken te blijven op elkaar in de gemeente.
      2. Juist deze tijd biedt kansen om als kerk in de samenleving zichtbaar te zijn.
      3. Kerk-zijn wordt nooit meer zoals het was.

Over stelling 1:

Uiteraard is er het gemis van de fysieke kerkdiensten en de ontmoeting met elkaar. Ook de pastorale bezoeken zijn veel moeilijker nu veel telefonisch moet. Het is moeilijk om jonge gezinnen/kinderen erbij te blijven betrekken. Er is veel creativiteit in het bedenken wat er wel kan, zoals pastorale wandelingen, nieuwsbrieven, telefooncirkels en kaartjes/lekkers/ontbijtjes thuis bezorgen. De kwaliteit van de betrokkenheid, pastoraal, maar ook qua giften, is onverminderd groot, maar de kwantiteit, het aantal mensen dat betrokken blijft, is zorgelijk. Iemand merkte op: ‘Als je niets doet, vraagt niemand: “Waar blijft de kerk?”

Ook dreigen gemeenteleden met het oog op pastorale bezoeken door de predikant buiten de boot te vallen. Omdat je ze niet meer in de kerk tegenkomt, kunnen ze makkelijk uit zicht raken.

De kijk- en luistercijfers zijn soms best hoog, maar nog niet zo makkelijk te duiden wat dat precies betekent. Nog niet overal zijn uitzendingen in geluid èn beeld. Zouden online kerkdiensten niet intiemer moeten worden, meer een huiskamer-sfeer creëren?

Wat betreft het online vergaderen: dat is zakelijker, doeneriger, met minder ruimte voor bezinning. Wel uitkijken dat niet een kleine groep mensen zichzelf voorbij draaft om aan alle verwachtingen te willen voldoen. Er wordt veel van de harde kern gevraagd.

Over stelling 2:

In deze tijd zijn we als kerk veel alerter op wat we mensen bieden kunnen. Daardoor verliezen we gelukkig ook de naam dat we alleen maar aan de deur komen om om geld te bedelen. Ook is het zo dat juist de kerk in deze tijd in de gemeenschap kan doen wat haar core-business is: omzien naar elkaar.

In dorpen met één kerk is het gemakkelijker om voor iets voor de samenleving te doen (iets bezorgen bij mensen thuis, een vlag in het dorp) dan in plaatsen waar verscheidene kerken zijn die niet zomaar samenwerken.

Maar ook: omdat kerkenraadsleden het heel druk hebben met het bij elkaar houden van de gemeente is er minder tijd en energie om kerk te zijn naar buiten toe.

Over stelling 3:

Er zijn zorgen: zullen mensen wel terugkomen? Raken we niet vooral de jonge gezinnen kwijt? Ook nu al wordt het toegestane aantal van 30 bezoekers niet gehaald.

Moet het weer net zo worden als vroeger? Zou toch raar zijn als de hele maatschappij twee jaar op zijn kop staat en verandert, maar dat de kerk dan nog precies zo blijft als vroeger. We willen misschien een oude draad oppakken die al versleten was.

Tenslotte: Als de kerk 2.000 jaar allerlei stormen heeft doorstaan, zal dan corona in twee jaar het eind van de kerk zijn? Het is zoeken, het is ook moeilijk te voorzien welke veranderingen het uiteindelijk oplevert, maar het werkt zeker niet alleen maar negatief. Wat ook na corona blijft zijn het Woord en de liefde. Dat was er ook al voor corona. Het blijft dus, zoals het was.

Om 20.45 sluit Karin de vergadering met een lied. Het was goed om zo ervaringen te kunnen delen. Om van elkaar te horen hoe het gaat en ideeën en verwachtingen uit te wisselen.