Nieuwe classispredikant Van Eck: vooral positieve dingen aandacht geven
door Margreeth Ernens
WOLPHAARTSDIJK – In een volle Nicolauskerk in Wolphaartsdijk is ds Corine van Eck zondagmiddag 21 september bevestigd als nieuwe classispredikant van de classis Delta. Er was voor de prachtige Nicolauskerk gekozen omdat ds Van Eck sinds 2007 als predikant was verbonden aan de PG Wolphaartsdijk. Alvorens zij als classispredikant werd bevestigd werd zij losgemaakt van deze gemeente. ,,Een afscheid waar ik niet aan moet denken, het is zwaar, maar het is ook een nieuw begin.’’
De dienst, waarin werd voorgegaan door ds Van Eck en classisvoorzitter ds Marjo Wisse, werd muzikaal opgeluisterd door organist René Nijsse en het blazersensemble van Advendo/Emm onder leiding van Gert van der Weide. Ds Van Eck vond dit blazersensemble onmisbaar voor deze dienst, omdat ze aan veel diensten meewerkten én omdat ze indertijd haar man heeft ontmoet op de muziekvereniging. De kinderen van de gemeente, een flink aantal, zongen hun scheidende predikant toe. Zaterdagavond, tijdens het eerdere informele afscheid van haar gemeente, had ds Van Eck al een borrelplank ontvangen en een groot bord met daarop een foto alle 34 kinderen van de gemeente, een mooie herinnering.
Afscheid en Verbintenis
Nadat Jacqueline Eggebeen, voorzitter van de kerkenraad, ds Van Eck had losgemaakt van de gemeente, volgde de dienst van de verbintenis onder leiding van ds Marjo Wisse. Daarna vormden leden van het Breed Moderamen van de classis Delta een open kring rondom de geknielde ds Van Eck om haar te bevestigen als nieuwe classispredikant. Daarop werd zij staand toegezongen met lied 363 (Psalm 134:3 oude berijming):
Dat ’s Heren zegen op u daal,
Zijn gunst uit Sion u bestraal,
Hij schiep ’t heelal, Zijn naam ter eer
Looft, looft dan aller heren Heer!
Vervolgens was het tijd voor de kinderen, die naar de kindernevendienst mochten. Omdat ze voor het eerst boven op de galerij mochten zitten, kwamen ze uit allerlei hoeken en gaten naar het liturgisch centrum. Met de humor die haar eigen is toonde ds Van Eck hen een gieter en een boompje, twee geschenken van ouders van de kring geloofsopvoeding uit de gemeente.
Tuinier die laat groeien
De afbeelding op de gieter laat zien dat het geworteld en gegrond is in liefde, de boom ontving ze omdat ‘ze als een tuinier in de gemeente was, die zorgt voor de plantjes en ze probeert te laten groeien’, waarmee de ouders duidelijk maakten dat ze hen ook had laten groeien in het geloof. Tijdens haar gesprekje met de kinderen bracht ds Van Eck naar voren dat je vooral de positieve dingen in het leven aandacht moet geven (anders gaat het plantje dood) en de negatieve dingen geen of weinig aandacht. Ze gaat de plantjes, die haar vakantie niet overleefden, dan ook uit haar tuin halen om daar de nieuwe boom te planten, want ‘die heeft wel wortels en zal het vast goed doen’. Ze concludeerde dat ze de ouders had geleerd om symbolisch te denken, want de appelboom zou ook zomaar een pruimenboom kunnen zijn, een wonderboom dus. ‘Kijk, laat je verrassen door het werk van Gods Geest.’
Positieve dingen
Ook in haar preek ging het over aandacht geven aan positieve dingen. Aan de hand van de lezingen uit Marcus 8:14-21 (het vat van Sarfath) en 2 Koningen 4:1-7 legde ze uit dat het daarin gaat over tekorten en hoe je daarmee kunt leven. Want op allerlei gebied, ook in onze veelkleurige classis, kun je mooie dingen ervaren, maar soms ook tekorten. Soms moet je, net als Eliza, praktisch reageren, en niet vragen naar het waarom, waarmee een nieuw perspectief wordt geopend. Eliza vraagt de arme weduwe wat hij kan doen en wat zij in huis heeft. Daarmee wordt het kleine kruikje olie het begin van iets nieuws. Ook de buren worden erbij betrokken en samen dragen zij de noden van de weduwe. ,,Dat is het wonder van de Geest, het tekort wordt niet ontkend, maar doorleefd. En tegelijk wordt ontdekt: God werkt vooral waar mensen hun leven delen en beschikbaar stellen. Dan ontstaat er ook ruimte om verder te kijken.’’
Ds Van Eck benadrukte dat zij tekorten (in het pastoraat, in de kerken) als classispredikant ook op die manier wil benaderen. ,,Eerst samen het tekort onder ogen zien en dan pas de vraag stellen: wat kunnen we doen.’’ En Marcus voegt daar aan toe dat Jezus zelf naast ons staat, als het Brood des Levens. Juist in een klein beetje vertrouwen, moed of liefde kan Gods geest een bron van overvloed worden. ,,Waardeer het kleine, juist daarin geeft God zijn overvloed.’’
In de voorbeden bedankten Marit en Maaike (twee jongeren uit de gemeente) ds Van Eck voor haar gemeentewerk en vroegen God om haar te steunen als classispredikant. Dat de jongeren deze taak hadden, symboliseerde de bijzondere band die de predikant heeft met de jeugd in haar gemeente.
Verbinder en leider
Tot slot waren er nog vijf sprekers die de nieuwe classispredikant alle goeds en Gods steun toewensten: Ds Jan Hendrik van Wijk uit Oud-Vossemeer namens de classis Delta, ds Kees Groenendijk uit Woerden namens de synode, ds Herman Offringa uit Borsele namens de werkgemeenschap, burgemeester Cees van den Bos namens de gemeente Goes en kerkenraadsvoorzitter Jacqueline Eggebeen namens de PG Wolphaartsdijk. Ds Groenendijk bracht een brief met goede wensen mee van Kees van Ekris, scriba van de landelijke kerk. De sprekers brachten allen naar voren dat ze ds Van Eck als verbinder en (geestelijk) leider zien. Zoals burgemeester Van den Bos het verwoordde: ,,We wensen je doorzettingsvermogen, kracht, creativiteit en veel zegen toe als classispredikant. Het lijkt op het ambt van burgemeester (en dat is goed te doen).’’
Corine van Eck bedankte iedereen en zei het bijzonder te hebben gevonden dat de selectiecommissie een mooi gesprek met haar voerde. ,,Zij zagen in mij iemand die deze taak op zich kon nemen. Dat ik in dit werk kan groeien. Die commissie moet nu dat plantje water gaan geven.’’ Ze bedankte ook iedereen van haar gemeente Wolphaartsdijk voor de leuke dingen en de ruimte die ze kreeg om dingen te doen.
De intrededienst is terug te zien via kerkdienstgemist. KLIK HIER
Bekijk ook de fotoserie hieronder. De foto’s zijn van Ton Franken en Margreeth Ernens.






















