Column: Krommeweg

A. J. (Bert) Klei, begenadigd columnist van weleer uit Trouw, klaagde er soms over dat hij de helft van zijn stukjes nodig had om zijn thema duidelijk te maken, omdat veel lezers niet meer de daarvoor benodigde achtergrondkennis bezaten.

Daar moest ik aan denken toen ik donderdag in in het Reformatorisch Dagblad een anekdote las over dominee G. H. Kersten. Die predikant (daar begint het uitleggen à la Klei) die zowel aan de wieg stond van de SGP als van de Gereformeerde Gemeenten.

In het verhaal ontmoette Kersten in Meliskerke een dorpeling die vertelde Jacob te heten. Kersten: ,,Dat is erg… Jacob*.” Het antwoord op de vraag waar de man woonde was volgens de predikant ‘nog erger’, want zijn huis stond aan de Krommeweg. Dat kon niet tippen aan het adres van de profeet Ananias in Damascus: De Rechte Straat. Mensen die zijn opgewassen in het bad van de tale Kanaäns snappen dat onmiddellijk.

Een eeuw geleden wisten ook veel niet-christenen af van de kerkelijke wereld en de bijbehorende taal. Zodoende kon je in De Notenkraker, een opruiend socialistisch tijdschrift, lezen over een theoloog die aan de Breedeweg woonde, hetgeen in voornoemd rood blad als uiterst bedenkelijk werd bestempeld.

Tsja, de schrijver wist van de brede en de smalle weg uit het Evangelie. Wellicht kende hij ook de wat angstaanjagende plaat van beide routes, waarop bij voorbeeld te zien was, dat de ‘zondagstrein’ behoorde bij de foute weg. Ik moet er altijd aan denken wanneer ik, ook al doe ik het nog steeds zo min mogelijk, op de eerste dag der week op een perron sta te wachten.

Ik hoop dat de Goede Herder  jou die dit leest nabij is op ál je wegen.

Wim Staat

*associatie met bedrieglijk gedrag van Jacob in Genesis